طراحي خانه آشناي كودك با رويكرد روانشناسي محيط

دوران كودكي موثرترين دوران زندگي انسان، و كودكان سرمايه هاي انساني مي باشند. در سال هاي اخير به علت كمبود فضاهاي مختص كودكان، بخش قابل توجهي از اوقات فراغت كودك به تماشاي تلويزيون سپري مي شود كه نتيجه آن كاهش تحرك فيزيكي و عدم تعامل آن با محيط است. اين در حالي است كه تعامل محيطي در دوران خردسالي و دبستان لازمه رشد و شكوفايي توانايي هاي فيزيكي و شناختي او است و بر شكل گيري وجودي كودكان و رشد جسمي و رواني آنان تاثير بسزايي دارد. طرح هاي محيطي، علاوه بر بزرگسالان، مخاطبان خردسال و تيز بيني دارد كه بسيار بيشتر، از آنها تأثير مي پذيرند. اما كودكان دنيا را به صورتي كاملا متفاوت ادراك مي كنند. اين ادراك، تصويري از محيط را در ذهن كودك به وجود مي آورد كه با تصاويري كه از محيط در ذهن بزرگسالان ايجاد مي شود، تفاوت بنيادين دارد. براي آشنايي هرچه بيشتر كودكان با دنيااي اطرافشان تعليم ايشان با توجه به روش هاي جديد آموزش، هدف اصلي اين مقاله نزديك شدن به فضاي علمي مناسب بود و با توجه به روانشناسي محيطي كه در برخورد با آن ابعاد مختلف جهان هستي مورد بحث و بررسي قرار گيرد. هدف ايجاد فضاهايي بود كه كودكان بتوانند جهان اطراف خويش را بهتر بشناسند. در اين مقاله سعي شده با تأكيد بر ايجاد محيطي از نظر روانشناسي است كه : خود به عنوان يك عامل تعليم دهنده در جريان آموزش مشاركت نموده و با شكل بخشيدن به روش ها و ساز و كارهاي تدريس اين جريان را تحت تأثير خود قرار دهد. در پرتو آن كودك مستقل از بزرگسالان رشد كند و آزاد باشد كه خود هر طور كه مي خواهد عمل كند و با آهنگ گام خود پيش برود. امكان فعاليتهاي متنوع را براي كودك فراهم سازد و تمام حواس كودك را به كار گيرد و تقويت نمايد. سازگار با جنبش و تحرك پايدار كودك باشد و سرشار از عوامل محرك و هيجان انگيز براي او باشد. توان ارتباط كودك با طبيعت و محيط زيست و كوشش آن را پرورش امكان شناسايي جهان هستي را در اختيار كودك قرار دهد.