بررسي اصول معماري پايدار و تاثير آن در حفظ حوزه محيط زيست

The principles of sustainable architecture and its impact on preserving the environment

توسعه ادراك مفهوم پايداري، بيانگر افزايش آگاهي بشر نسبت به مسائل زيست محيطي و مشكلات فرهنگي و اجتماعي- اقتصادي مي باشد. افزايش جمعيت و به ويژه تكنولوژي و عدم تناسب آن با محيط زيست موج تغييرات وسيع و بر هم خوردن شرايط طبيعي دربسياري از نقاط جهان شده است. آثار سوء تكنولوژي مدرن بر روي محيط زيست نوعي آگاهي نو نسبت به مسال زيست محيطي درمردم به وجود آورد. دستيابي به توسعه پايدار مستلزم بهره وري معقول از منابع طبيعي تغيير جهت اساسي در نگرش انسان به طبيعت و تجديد نظر جدي در الگوهاي توليد و مصرف است. در امتداد آن مي توان چنين گفت كه تجلي توسعه پايدار در حوزه محيط ساخته شده، معماري پايدار ناميده مي شود. در حركت جهاني به سوي توسعه پايدار معماري قطعا يكي از عوام اصلي و راهبردي آن خواهد بودچرا كه ساختمان ها اصلي ترين وسيع ترين و ماندگار ترين تغييراتي هستند كه انسان در روي كره زمين به وجود آورده است واز آنجا كه نقاط ضعف و قوت يك ساختمان بر زيست بوم جهان تأثير مستقيم خواهد داشت وظيفه اي بس حساس در اين خصوص بر عهده آنان مي باشد. آنچه كه در اين مقاله مورد توجه قرار گرفته است، رويكرد معماري پايدار نسبت به مسائل محيطي است؛ هر چند كه جدا كردن اين موضوع از ساير جنبه هاي اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي، كاري دشوار است. در مقاله حاضر ابتدا معماري پايدار بر اساس تعاريف ارائه شده سپس به بررسي دقيق اصول آن پرداخته شده است كه هدف آن ارائه راهكار هاي عملي براي ارزيابي پايداري محيطي مي باشد.روش اين پژوهش مبتني بر مطالعات كتابخانه اي است و رويكردي توصيفي دارد. نتايج به دست آمده از اين پژوهش با هدف معماري پايدار به اصلاح رابطه انسان، طبيعت و معماري مي پردازد.