تحليلي برمكانيابي واحداث پاركهاوفضاي سبزدرشهرهاي ميانه اندام (نمونه موردي:مياندوآب)

Analysis of the location and construction of parks and green spaces in the cities of the Middle organs (Case Study: miyandoaab)

در بسياري از شهرهاي ايران كاربري هاي عمومي به دلايلي چون تراكم جمعيت ، عدم انتظام در استقرار و مكان گزيني و عدم توجه به شعاع دسترسي و آستانه هاي جمعيتي ، قادر به ارائه خدمات مطلوب به شهروندان نمي باشند . در خدمات رساني شهري تنها افزايش تعداد مراكز خدماتي ، دليل برخدمات رساني مناسب نمي باشد ، بلكه آنچه حائز اهميت است توزيع بهينه اين مراكز مي باشد . شهر مياندوآب به عنوان يكي از شهرهاي ميانه اندام در سالهاي اخير تحت تاثير عوامل متعددي به مسائل و مشكلات فراواني رو برو شده است . در شهر مياندوآب فقر شديدي از لحاظ سرانه فضاي سبز مشاهده مي شود و هر چه بر جمعيت و وسعت شهر افزوده شده از ميزان فضاي سبز كاسته مي شود و از استانداردهاي جهاني فاصله مي گيرد و اين مشكل در اكثر شهرهاي ايران به وضوح مشاهده مي شود . امروزه بيشتر جمعيت كشورما در شهرها زندگي مي كنند و در رشد سريع و بي رويه شهرها و توسعه حومه سازي باعث تخريب فضاي سبز و باغات اطراف شهرها گرديده و سبب جايگزيني محيط هاي روستايي و طبيعت بكر آنها با فضاهاي شهري شده است . شهر مياندوآب نيز درگير چنين معضلي هست لذا توجه به فضاي سبز شهري جزء ضرورتهاي برنامه ريزي شهري و مديريت شهري مي باشد . در اين تحقيق با استفاده از روش اسنادي و ميداني به تحليل و بررسي فضاي سبز و پاركهاي شهري مياندوآب پرداخته شده و چگونگي توزيع و پراكندگي اين كاربري در سطح شهر مورد مطالعه قرار گرفته و تحليل داده ها و نتايج حاصله از تحقيق پيشنهاداتي جهت تعيين نواحي محروم در زمينه استفاده از امكانات و تسهيلات عمومي پاركها و متوجه ساختن مسئولين و دست اندركاران به لزوم توجه به مكانيابي توزيع و پراكندگي مناسب فضاي سبز و پاركها در سطح شهر ارائه شده است .