تاثير معماري فضاها در ميزان كاهش جرم و جنايت محلات

يكي از پيچيده ترين مسائل در شهرهاي جهان نرخ بالاي جرم و افزايش ناهنجاري هاي اجتماعي در آنهاست. تمامي اعمال مجرمانه داراي ظرف مكاني و زماني خاص هستند. وجود بسترهايي مانند فقر كه در دو محور فقر مادي و فرهنگي و ضعف تربيت خانوادگي و شرايط نامتعادل اجتماعي و شرايط فردي كه مجموع اين عوامل بر وقوع جرم تاثير مي گذارند. كاهش كيفيت زندگي اساس ناامني را بالا مي برد و بزهكاران در اين حالت فعليت بخشيدن به انديشه هاي مجرمانه خود خواهند بود. شهرسازي و معماري ساختمان رابطه مستقيم با جرم دارد. از اين رو برخي كشورها در حوزه جنايي به گونه اي علمي عمل مي كنند و در طراحي شهرها و ساختمان ها براي جلوگيري از بروز جرم و جنايت تاحد ممكن توجه ويژه اي به اين موضوع دارند. كيفيت و نحوه معماري مسكن و چگونگي شهرسازي در جوامع مختلف مبين تاثير گذاري محيط بر بزهكاري است اين مقاله با استفاده از روش تحقيق تحليلي- توصيفي بر آن است تا با مطالعه و بررسي ناهنجاري ها و علل ايجاد جرم و بزهكاري و ارتباط آن با محيط و فضاهاي معماري و رويكردهاي جلوگيري از ايجاد جرم وجنايت و چگونگي تاثير محيط به پيشگيري از وقوع ناهنجاري ها و جرم و راهكارهاي مواجه با آنها پرداخته و زمينه ساز ايجاد حس امنيت و آرامش در محيط هاي زندگي گردد. نتايج بدست آمده حاكي از تنش مستقيم مثبت عوامل محيطي بر كاهش ميزان وقوع جرايم مي باشد. در اين راستا نقش سياست گذاران، متخصصان طراحي شهري را در كاهش احتمالي وقوع جرم از طريق ايجاد محيط هايي امن مي توان ناديده گرفت و طراحي محيطي با انجام تغييرات محيطي مي تواند در بروز رفتارهاي مجرمان و بزهكاران تاثير بسزايي گذاشت و مي توان با طراحي مناسب محل سكونت و كار افراد از جرايم ارتكابي در محيط ساخته پيشگيري كرد.