تحليل و بررسي فضاي معماري مدرن در فيلم «وقت بازي» ژاك تاتي

Analysis of modern architectural space in the movie (Playtime) Jacques Tati

در اين تحقيق سعي شده است نحوه بازنمايي و تاثير فضاي معماري مدرن در فيلم «وقت بازي» ژاك تاتي، يكي از كارگردانهاي آشنا به زبان هر دو هنر (معماري و سينما) بررسي شود. در اين پژوهش، با استفاده از روش تحليل محتوا و بازبيني فيلم، نقش معماري مدرن براي درك فضا، زمان و احساسات توسط تماشاگر مورد بررسي قرار مي گيرد. فرايند حاصل از تحقيق به اين نتايج دست يافته است كه ژاك تاتي در فيلم «وقت بازي» به روش آرام خودش اعتراضي هزل آلود به ناسازگاري ذاتي بين ماهيت انسان و انتظارات مدرنيسم رفتار انسان در فضاي معماري و ماهيت ضدعفوني زندگي و معماري مدرن دارد، ولي اين بيگانگي شهري اش توام با شادماني است. تاتي از شخصيت انساني (و بطور خاص شخصيت فرانسوي) به گونه اي رام نشدني مقاوم در برابر نظم تحميلي، به ويژه وقتي كه اين نظم ضربه اي تحميل شده ناشي از بوروكراسي ماوراي اقيانوس اطلس است، تجليل مي كند. تاتي با دستكاري در فضا، صدا و رنگ و بهره گيري استادانه از لنز، به مقياس و پرسپكتيو و در مجموع به ديدگاه هاي معمارانه اش نزديك مي شود. او همه اين فاكتورها را نه تنها در جهت نقد معماري مدرن بلكه نقد راديكال شيوه هاي زندگي در درون اين معماري به كار مي برد و اين را دقيقاً زماني يادآور مي شود كه هنوز گرايش به مدرنيسم و فضاي شهري مدرن در جامعه در اوج خود قرار دارد.

In this study, it was tried to investigate how representation and effect of modern architectural space in the movie Playtime by Jacques Tati, one of the familiar directors of both arts language (architecture and cinema). In this essay, through using content analysis and review the movie, will be examined the role of architectural space to understand space, time and emotion by the audience. Finally, this results was obtain that Jacques Tati in the movie Playtime by his quiet method protests humorously to inherent incompatibility between human nature and modernism expectations of human behavior in architectural space and antiseptic nature of life and modern architecture, but his urban alienation is associated with happiness. Tati appreciates human characters (and particularly French character) in a way intractable resistant to the imposed order, especially when the discipline is imposed impact due to trans-Atlantic bureaucracy. Tati with retouching in space, audio and color masterful using of lens, approaches to scale and perspective and in total his architectural views. He applies all these factors not only for his criticism of modern architecture, but also a radical critique of lifestyles within this architecture and when he exactly reminder that still tends to modernism and modern urban space in society is at its peak.