بررسي عملكرد كمي و كيفي در كشت پائيزه چغندرقند A study of Quantitative and Qualitive on autumn sown sugar beet

Enhance of sugarbeet yield with emphasis on autumn sown sugarbeet

سابقه صنعت چغندرقند در ايران به بيش از يكصد سال مي رسد. جمهوري اسلامي ايران كشوري بزرگ با مساحتي بيش از 164 ميليون هكتار بوده و با ارتفاع 25- تا 5600 متر از سطح دريا داراي تغييرات دمائي 30- تا 50 درجه سانتي گراد مي باشد. دو گياه چغندرقند و نيشكر براي توليد شكر در ايران كشت مي شوند. مقدار كل شكر توليدي ايران در هر سال حدود 1200000 تن بوده كه مقدار 700000 تن از چغندرقند و مابقي از نيشكر حاصل مي گردد. متوسط سطح كشت چغندرقند ايزان حدود 180000 هكتار مي باشد. كمبود آب مهمترين مشكل مناطق خشك و نيمه خشك بويژه در خراسان جنوبي و رضوي (شهرستان هاي تربت حيدريه و رشتخوار) براي توليدات زراعي مي باشد. در اين شرايط، چغندرقند پائيزه مهم بوده و مورد توجه قرار گرفت، زيرا توليد چغندرقند در فصلي است كه آب مورد نياز با كمبود مواجه است. براساس نتايج اين مطالعه، چاره اي جز كشت و بهبود عملكرد در كشت پائيزه چغندرقند بويژه در ايران نمي باشد

Sugar Beet Industry in Iran has lasted for more than 100 year. The Islamic Republic of Iran is a large country with an area of more than 164 million hectares. Its elevation ranges from -25 to 5600 m and its temperature from -30 to 50C. Two sugar crops, sugar beet and sugarcane, are grown in Iran for sugar production. The total annual sugar production of the country is about 1.2 million tons, 700,000 tons of which is obtained from sugar beet and the rest from sugarcane. The average annual sugar beet production area is approximately 180,000 hectares. Water deficient is a major problem for crop production in arid and semi – arid region in Khorasan, particularly (in the city of Torbat-e-heydarieh and Rashtkhvar). in This condition, winter sugar beet is important and considerable, because of beet production in the seasons that water necessity is low. Based on the results of this study there are perforce of planting sugar beet and try in Enhance of sugarbeet yield by sown autumn sugar beet particular in iran.