تاثير عوامل معماري پايدار برشكل پذيري اقامتهاي تفريحي

درقرن بيستم ، بشر در ايجاد فرهنگ توليد ومصرف گروهي به موفقيت هايي دست يافت. پيچيده تر شدن مناسبات فردي واجتماعي بشر وپيچيدگي نيازمند ي هاي وي ، سبب دخالت هاي جدي تر او در طبيعت ودر نتيجه شاهد تغيير شكل ناگهاني در آن شده كه مستلزم هشدار هاي ضروري مي باشد . اين هشدارها ، از اوايل دهه شصت شدت گرفت. گرم شدن زمين ، كمبود آب قابل شرب ، افزايش آلودگي وضربات روحي به انسانها ، از جمله هشدارهاي تكان دهنده در جهت تداوم سلامت زندگي بشري است كه در اين راستا ، آرزوهاي بسياري در محققان ودانشمندان ، براي حفاظت از اكوسيستم وبراي دوام فرهنگي وتاريخي وبالطبع آن پايداري پديد آورد. از سال 1987 ،هنگامي كه كميته بروندتلند سازمان بين المللي ، مفهوم توسعه پايدار را مطرح نمود . پايداري به صورت جدي تر مطرح شد . پايداري لغتي است كه جنبه هاي پيچيده ي بسياري را شامل مي شود امروزه ، اغلب ، لغت پايداري در جامعه مطرح است . اما معني درست اين لغت ومفاهيم آن براي معماران ، هنوز ،كاملا واضح نيست . پايداري با توجه به شعائر مبنايي اش كه فراگير است ومساله حفظ زمين را هدف قرار مي دهد .براي دستيابي به راهكارهاي واقع بينانه وقابل اجرا از يكسو وحمايت از گوناگوني كه در بطن طبيعت موجود است از سوي ديگر ، رويكردهايي را توصيه مي كند. هدف اين تحقيق تاثير عوامل معماري پايدار بر شكل گيري اقامتگاههاي تفريحي است كه ابتدا به بررسي معماري پايدار پرداخته مي شود وبعداز آن با نمونه موردي تاثير معماري پايدار بر شكل پذيزي ساختمان توضيح داده خواهد شد روش اين پژوهش مبتني بر مطالعات كتابخانه اي است ورويكردي توصيفي دارد .نتايج به دست آمده از اين پژوهش با معماري پايدار به اصطلاح رابطه انسان ، طبيعت ومعماري مي پردازد