بررسي زبان شناسي نام هاي گياهان در جامعة زباني مازندران

در اين پژوهش به نـام هاي گياهان در گويش تبري يا مازندراني پرداخته شده است. حـضور گسترده نام هاي گياهان در دامنة زباني مـازندران كه ديار جنگل ها، مراتع و دشت هاست، درخور تعمق است. در اين تحقيق، نخست از نام گياهان بومي منطقه، نـمونه برداري گويشي صورت گـرفته و بدين ترتيب حدود پانصد گونه گياه شناسايي شد. نـگارنده با هدف بررسي زبان شناختي اين اسـامي، سعي در يافتن پاسخ پرسش هـايي چون نـحوه شكل گيري واژگـان در نام هاي گياهان، ساختار مـعنايي و ريشه شناسي آن ها در اين گردآيهدارد. بررسي اصول و ويژگي هاي مبناي نام گذاري گياهان نشان داده استاسامي به دست آمده كه بيشترمـحلي هستند، حاصل تجربيات، مشاهدات و كاربرد آن ها مي باشند.تحقيقات معني شناسي يا ساختار دروني نام گياهان نيز مبين آن است كه نام گذاري به دو شيوة متمايزمستقيم يا بي واسطه و غيرمستقيم يا باواسطه يعني استعاره اي صورت پذيرفته است. مبناي شكل گيري بسياري از نام هاي گياهان در مازندران ويژگي هاي كيفي، ظاهري، محل رويش، نام اشخاص، اقـوام، حرفه ها و... است.كاربرد نام حيوانات و پرندگان در نامگذاري گياهان نيز بسيار ديده شده است كه اساسا با دو هدف بيان ويژگي هاي گياه و رابطه گياه با حيوان مورد نظر، صورت مي گيرد. همچنين مطالعات ريشه شناسينشانگر آن است كه اكثريت نام ها متعلق به حوزه زباني و واژه نامه ايراني، به ويژه زبان بومي مازندراني هستند كه خود يكي از گويش هاي شاخه زبان هاي شمال غربي ايران است. اين نام ها مي توانند منبع مهمي براي تحقيق در حوزه زباني، فرهنگ و باورهاي مردم مازندران به شمار آيند.