بررسي تشابهات و اشتراكات گويش طالقاني با مازندران غربي

منطقۀ طالقان با قدمت تاريخي كهن، در حاشيۀ رودي به‏نام «شاهرود» قرار دارد كه در ناحيۀ منجيل به سپيدرود گيلان مي‏پيوندد. طالقان به دليل مجاورت با نواحي مازندران غربي و گيلان شرقي، از ديرباز بيشتر با اين نواحي روابط فرهنگي و اقتصادي داشته است. از اين رو، چنين روابطي سبب تاثير و تأثرهاي زباني بسياري ميان اين نواحي شده است. امروزه نيز اشتراكات و تشابهات واژگاني و لهجه‏اي بسياري بين اين مناطق وجود دارد كه مؤيد اين نظر است. با اين همه، اين موضوع چندان مورد مطالعه قرار نگرفته است تا علل و چگونگي اين تاثير و تأثرهاي فرهنگي و زباني و نيز اشتراكات و تشابهات آن‏ نمايانده شود. آنچه كه بيشتر در اين زمينه به‏صورت پراكنده انجام شده است، مطالعات تاريخي بوده است. بر اين اساس، اين پرسش در اينجا مطرح است كه چه عواملي سبب تأثير و تأثرهاي زباني در ميان اين مناطق شده اند؟ ديگر اينكه چه همانندي‏هاي گويشي، واژگاني و مفهومي بين طالقان، مازندران غربي و گيلان شرقي وجود دارد؟ براي بررسي پرسش‏هايي از اين دست، نخست روابط فرهنگي طالقان با مناطق شمالي به اختصار مورد مطالعه قرار مي‏گيرد تا روند تاثيرات فرهنگي و زباني متقابل ميان اين نواحي آشكار شود. سپس منشأ و چگونگي همريشگي گويشي اين مناطق مورد بررسي قرار خواهند گرفت تا مشخص شود كه بر آمده از كدام يك از گروه‏هاي زباني هستند. سرانجام، در پايان نيز در جدولي تطبيقي، اشتراكات واژگاني، لهجه‏اي و مفهومي مناطق يادشده بيشتر واكاوي خواهد شد. مجموعۀ اين بررسي‏ها نشان خواهد داد كه گويش اين مناطق، به‏ويژه گوبش طالقان و مازندران غربي، بسيار مشابه و حتي در مواردي يكسان هستند. براي انجام چنين پژوهشي، هم از منابع و اسناد كتبي و هم از مطالعات ميداني استفاده شده است.