بررسي اصطلاحات گيلكي با استفاده از نظريه ربط اسپربر و ويلسون

عوامل مختلفي وجود دارد كه سبب ايجاد معنا در ذهن مخاطب هنگام مواجهه با اصطلاح مي گردد. در اين مقاله با توجه به رهيافت نظريه ارتباطي و با توجه به اطلاعات پيش زمينه اي كه در ذهن مخاطب بر اساس ساختارهاي اصطلاحات پديدار مي-گردد اين مقوله مورد بررسي قرارگرفته است. مطالعه اين مقوله هم از ديدگاه زباني و هم از ديدگاه روانشناسانه در چهارچوب نظري كاربرد شناسانة ويلسون و اسپربر (1986_1995, 2002)قابل بررسي است. در اين رهيافت امكانات شناختي در دريافت اين مقوله ها قابل آزمايش است و مورد تحليل قرار مي گيرد. اطلاعات پيش زمينه اي در ذهن مخاطب يكي از موارد كليدي به شمار مي رود كه از بطن كلمات و عبارات و چيدمان آنها با يكديگر سبب توليد ساختاري معنايي در ذهن مخاطب مي گردد. حال در زبان گيلكي كه متاسفانه كاربرد آن در دهه هاي اخير در ميان نسل نو رو به كاهش است، اين دانش از پيش در اذهان اين نسل وجود نداشته و به نظر مي رسد اينان قادر به درك اصطلاحات در زبان بومي خود نيستند. در اين مقاله سي اصطلاح گيلكي(لهجه لاهيجاني) را با استفاده از اين رهيافت و بواسطه پرسشنامه هايي كه بدين منظور تهيه شده اند، مورد بررسي قرار داده و تحليل پرسش نامه هايي كه از اهالي شهرستان لاهيجان گردآوري شده است، مبين آنست كه اين نظريه تاييد مي شود. نسل نو قادر به درك اصطلاحات بومي خود نيستند زيرا در مواردي به دليل نداشتن دانش واژگاني، و يا نداشتن اطلاعات كاربردي واژه ها در ادبيات گيلكي قادر به درك اصطلاح نبوده و توانايي تحليل آن را ندارند. از اين رو زنجيره معنايي در ذهن آنها شكل نگرفته و ارتباط معنايي برقرار نمي گردد.