استفاده از شبكه هاي بيزين در مدلسازي مديريت پايداري حوضه درياچه اروميه

با افزايش فعاليتهاي انساني و پديده خشكسالي طي چند دهه اخير شاهد تخريب اكوسيتمهايي از جمله درياچه اروميه هستيم. درياچه اروميه در شمال غربي ايران واقع شده است. اين درياچه بزرگترين و شورترين درياچه در ايران و دومين درياچه فوق اشباع از نمك در جهان است. تراز آبي اين درياچه طي سالهاي اخير كاهشيافته و حيات آن را با مخاطره جدي روبهرو كرده است. شرايط كنوني درياچه پيامد توسعه ناپايدار در حوضه آبريز و برداشتهاي بيرويه از منابع آب تجديد پذير است. در اصل مديريت حوضههاي آبريز فرآيندي است كه باعث افزايش توسعه پايدار و مديريت منابع آبي به منظور افزايش تعادل ميان رفاه اقتصادي و اجتماعي و پايداري در اكوسيستم هاي حياتي ميشود. در اين پژوهش با بيان عوامل تأثيرگذار در كاهش تراز آبي درياچه به مدلسازي درياچه با استفاده از شبكه بيزين پرداخته ميشود. اين مدل پويا در ابتدا با مقايسه دادههاي گذشته مدل را تست ميكند و پس از آن با اعمال سياستها طي دوره 1۰ ساله به پيشبيني تغييرات حجم مي پردازد. نتايج نشاندهنده اين موضوع است كه اعمال سياستها به بهبود شرايط درياچه كمك ميكند. در آخر به تجزيه و تحليل مدل پرداخته ميشود و نشان داده ميشود كه در صورت تغييرات در شرايط اقليمي و يا اهمال در اعمال سياستهاي بهبودي چه تغييراتي در حجم درياچه ايجاد خواهد شد.