گرايشهاي روان شناختي در كشف المحجوب هجويري

رويكرد روان شناختي در ادبيات مي تواند سرنخ هاي مهم بسياري براي كشف رازهاي نمادين ارتباط تماتيك (درون مايه اي يا موضوعي) يك اثر هنري ارائه دهد اما در نشان دادن وجوه زيبايي شناختي اثر، تا حد زيادي عاجز است. با اين وجود، خواننده اي كه روش روانكاوي را رد كند، خود را از ابزاري ارزشمند در راه شناخت نه تنها ادبيات، بلكه سرشت بشر و همچنين خويشتن خويش، محروم مي سازد. كشف المحجوب اثر ارزشمند ابوالحسن علي بن عثمان هجويري يك اثر عرفاني به شمار مي رود. در اين مقاله سعي بر اين است كه گرايش هاي روان شناختي و روان درماني در آن دنبال گردد، تا مخاطب با ديدي تازه به اين اثر، دريابد كه عرفان، در حقيقت درمانگر روان نژند و خسته انسانها در تمامي ادوار و اعصار، بوده است.