تحليل و طبقه بندي ساختارگرايانه غزل هاي حافظ

به نظر مي رسد غزل هاي حافظ، بيش از هر شعر و ديوان ديگري مورد بررسي، تحليل و انواع نقد قرار گرفته باشند؛ اما به دليل وجود برخي ويژگي ها و مختصات بي بديل لفظي و معنوي در ديوان خواجه، همواره باب نقد و تحليل و تاويل به روي شعر او باز بوده و مي توان هر بار از دريچه اي نو به اشعار حافظ نگريست و محصول و يافته اي نو عرضه كرد. نگارنده مقاله حاضر، كوشيده است تا بر اساس مولفه هاي نظريه ادبي ساختارگرايي، 486 غزل لسان الغيب را (به طبع و تصحيح استاد پرويز ناتل خانلري) مورد ارزيابي قرار داده و سپس الگوهاي ساختاري مختلف شعر حافظ را كشف و ارائه نمايد. روشن است كه در مطالعه غزل ها - به منظور دستيابي به يك گونه شناسي منظم و به دست دادن الگوهاي دقيق و ساختارمند - تمام سطوح و لايه هاي پيدا و پنهان زباني، ادبي و انديشگي و همچنين هر دو محور افقي و عمودي شعر حافظ مورد واكاوي قرار خواهد گرفت. نگارنده، در پايان پژوهش، نتايج گونه شناسي و تحليل ساختاري غزل ها را، در چند جدول و نمودار به مخاطب عرضه نموده است.