زيباشناسي سوره قارعه(تحليل صورتگرايي)

قرآن كريم از ديرباز به عنوان عالي‌ترين نمونه از يك اثر ادبي در ميان مسلمانان مطرح بوده است. مفسران پيوسته كوشيده‌اند تا به نوبة خود زيبايي‌هاي آشكار و پنهان اين اثر ادبي را نشان دهند. در مقاله پيش رو نگارندگان بر اساس روش توصيفي تحليلي به بررسي ساختار سوره ي قارعه از ديدگاه مكتب صورتگرايان پرداخته اند. فرماليست ها (صورتگرايان)ويژگي هاي دروني و ذاتي يك متن را مورد تحليل و ارزيابي قرار مي دهند. اين ويژگي ها شامل همه ي عناصر ادبي مانند واژگان، صور بياني، ساختار صرفي و نحوي و ايقاع و موسيقي واژه ها و جملات مي شود. محور اصلي سوره ي «قارعه»كه تمام آيات حول آن مي چرخند، وحشت و هولناكي روز قيامت است.اين مضمون در تمام عناصر ادبي اين سوره متجلي است.به عبارت ديگر تمام عناصر ادبي اين سوره دست در دست هم داده تا اين مضمون را بسازند. چنانكه ديده مي شود اين سوره در پي اثبات اصل روز جزا و وجود آن نيست بلكه در پي ارائه ي وصفي از آن است.