روايت شناسي حكايات مثنوي مولوي و حديقۀ سنايي بر اساس نظريۀ‌ ژنت

داستان‌ها و حكايت‌هاي پيشين، در گذر زمان روايت‌هاي متعددي پيدا نموده بر اساس ديدگاه گوينده فرهنگ زمان دچار دگرگوني شده اند. با بررسي روايات مختلف از يك داستان مي توان از زاويۀ ديد حاكم بر آن و ديدگاه گوينده اطلاع حاصل كرد. مثنوي مولوي از متون تعليمي است كه منشأ حكايات آن به متون پيشين بر مي‌گردد. يكي از متوني كه فراوان مورد استفادۀ مولوي قرار گرفته حديقه الحقيقه سنايي است. به دليل اين كه هر دو كتاب عرفاني هستند و هدف از طرح حكايات، تعليم است. در اين پژوهش سه داستان مشترك از اين دو اثر برگزيده و بر اساس نظريه روايت‌شناسي و بينامتنيت ژنت مقايسه شده‌اند. در اين پژوهش به اين نتيجه رسيديم كه درونمايۀ حكايات مورد بحث در هر دو كتاب يكسان است و موارد اختلاف در نحوۀ داستان پردازي و استفاده از عناصر داستان مي باشد. در روايت مولوي، افزايش و كاهش نسبت به روايت سنايي وجود دارد و بيشتر بر عنصر تعليق و گفت‌وگو تكيه دارد. سرعت روايت در حكايات سنايي، به دليل توصيف كند شده و كمتر از كنش شخصيت‌ها براي نقل داستان استفاده شده است. بنابراين سرعت روايت درحكايات مولوي شتاب بيشتري دارد.