تأملي بر سير انديشه و تفكّر، در مكتب فمينيسم

واژه ي فمينيسم در اصطلاح، به نهضت زنان، براي دفاع از حقوق سياسي اجتماعي شان، اطلاق مي شود. آنان با اين تفكّر كه در طول تاريع مورد ستم مردان قرار گرفته اند، به مبارزه برخاسته اند. برخي دليل اين ستم را در فرو پاشي نظام اشتراكي دانستند كه زنان را در جامعه ي سرمايه داري، جزئي از مايملك مردان در آورده است. امّا زنان در پرتو نظام سرمايه داري پس از وارد شدن به بازار كار، دريافتند مي توانند تقاضاي حقوق و جايگاه بهتري كنند. فمينيست ها طي سه مرحله به دفاع از حقوق زنان برخاستند. موج اول در سال هاي 1920 تا 1842م، موج دوم در دهه 1960م همراه نحله هاي ليبرال (اصلاح طلبي )، ماركسيست، راديكال و سوسياليست به فعاليت پرداختند. همه ي آنها در ستمديدگي، زنان و رفع آن همگام بودند. موج سوم از دهه ي هفتاد، هنگامي كه فمينيست ها با به دست آوردن تجربياتي از موج اول و دوم، به يكپارچه كردن اهداف خود پرداختند، شروع شد و با به دست آوردن نتايجي چند ادامه دارد. در يك مقدمه و چهار گفتار اين مقاله، به تعريف فمينيسم با ديد « جنبش دفاع از حقوق زنان» پرداخته مي شود، به جايگاه و منزلت نخستين زنان، در جوامع اشاره شده، سپس با جنبش فمينيسم در موج اول كه با تلاش طاقت فرسا صورت گرفت، هم قدم شده و پس از آن به موج دوم اشاره مي شود. زماني كه فمينيست ها در افكار و انديشه ها تا حدودي از هم فاصله گرفتند و پس از بررسي آن ها با تجربياتي كه اين جنبش از موج اوّل و دوم كسب كرده بود، به موج سوم اشاره مي شود. موجي كه تا قرن بيست و يك و زمان حال ادامه دارد.