تحليل بينامتني رمان «همنوايي شبانه اركستر چوبها» با رويكرد به نظريه «ترامتنيت» ژرار ژنت

با پيشرفت دانش نظرية ادبي در غرب و به تبع آن در ايران، مقولة «تأثير و تأثر ادبي» ذيل دو مفهوم «ادبيات تطبيقي» و بعدها «بينامتنيت» واكاويده شد و نظريه‌پردازان ادبي نشان دادند كه تأثيرپذيري و وام‌گيري يك شاعر يا نويسنده از پيشينيان، مقوله‌اي كاملاً زبان‌شناختي است كه مي‌تواند در حيطة روابط ميان‌متني (يا گفتگوي ميان متن‌ها) بررسي شود. در اين نوشتار ويژگي‌هاي ميان‌متني رمان «همنوايي شبانۀ اركستر چوبها» نوشتۀ رضا قاسمي با رويكرد به نظريۀ «ترامتنيت» ژرار ژنت (نظريه‌پرداز ساختگراي فرانسوي) بررسي و تحليل شده است و نشان مي‌دهيم كه پيوندي دوسويه و ارتباطي تنگاتنگ ميان اين اثر و متون ادبي سنتي و نوين وجود دارد كه نشان دهندۀ مكالمۀ آشكار و پنهان اين متن با متن هاي پيش از خود است. به‌ويژه آنكه در اين رمان صداي متون ادبيات كهن پارسي نسبت به ساير متن ها طنيني آشكارتر و رساتر دارد.