گونه هاي مختلف اجراي بدنه هاي خارجي (نما) درساختمان هاي شهري و تاثير آن بر منظر شهري نمونه موردي خيابان امام خميني رشت

شهرجاي مشتركي است كه همه شهروندان علاوه بر تعامل فيزيكي و عملكردي بصورت ناگزير و روزانه، از نظر روانشناختي و بصري نيز در تعامل با اين مكان عمومي مي باشند، منظر و سيماي يك شهركه بيشترين ارتباط را با مخاطبان خود ايجاد مي كند مي تواند بر ادراك شهروندان تأثيرگذار باشد، بنابراين اگر نمايي زشت و ناموزون داشته باشد، تأثيرات مخرب روحي و رواني بر استفاده كنندگان خواهد گذاشت، در گذشته ساختمان‌هاي شهر، نه تنها از جنبه انفرادي و معطوف به خود، زيبا و مطابق با اصول زيباشناختي بصري طراحي مي‌شدند، بلكه در كمال احترام به اطراف، در زمينه طرح خود جاي مي‌گرفتند. با ظهور مفاهيم و عناصر مدرنيته، شهرسازي ايران، مانند بسياري مسايل ديگر، با سرعت‌هاي متفاوت در دوران متفاوت، دستخوش تغييراتي شد. در اين ميان بدنه هاي شهري از مؤثرترين عناصر تأثيرگذار بر كيفيت فضاهاي شهري محسوب مي گردند كه اصلاح آنها مي تواند به بالا رفتن كيفيت منظر عيني شهر منجر شود. نماي خيابانها به عنوان يكي از اجزاي اصلي بدنه هاي شهري مي باشند كه متاسفانه درنظرنگرفتن چهارچوبي براي آنها باعث شده تا هر ساختمان براي اينكه بخواهد خود را از ديگري متمايز نمايد به فرم خاصي اجرا گردد. لذا تدوين چهارچوبي براي بدنه هاي شهري به‌ دنبال خلق يك كليت هماهنگ مي تواند به بهبود منظر شهري كمك نمايد. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت پيمايشي مي باشد و در پي آنست تا بيان نمايد از آنجايي كه بدنه ها به عنوان مصداقي از منظرخرد شهري تاثير بسزايي در منظر شهري دارند اجراي قوانين و ضوابط ساختماني، مي‌بايست با اعتقاد به اين موضوع و به‌ دنبال خلق يك كليت هماهنگ به ‌وسيله تناسبات مناسب باشد.