پدافند غيرعامل در زيرساخت ها

Passive defense in infrastructure

به طور كلي ارزيابي ريسك شامل تحليل تهديدات، ارزش دارايي و آسيب پذيري براي تعيين درجه ريسك هر كدام از دارايي-هاي مهم در مقابل تهديدات بالفعل مي باشد. برخلاف حوادث طبيعي كه ناشي از عدم تدبير انسان در برابر عوامل طبيعي ايجاد مي گردد و در واقع ناشي از دشمني طبيعت نيست، دشمن به طور پيوسته در حال ارزيابي، برنامه ريزي و بهره برداري از ضعيف ترين نقاط زيرساخت است. در جنگ‌هاي نسل جديد، انهدام زيرساخت‌هاي حياتي، حساس و مهم كشور در اولويت نخست اهداف تهاجم قرار دارد. مكانيابي فرآيندي نظام مند، مستقل و مدون براي انتخاب مطلوب‌ترين مكان و يا ارزيابي مبتني بر واقعيت مي باشد. قابليت ها و توان هاي يك مكان با توجه به اين كه براي چه مفاهيمي در نظر گرفته شود متفاوت خواهد بود، بنابراين بسته به نوع كاركرد مورد نظر بايد شاخص ها با معيارهايي مشخص شوند تا توان مكان با توجه به آن مورد بررسي قرار گيرد. اين شاخص ها و معيارها نسبت به نوع كاربرد متفاوت هستند اما همه آنها در جهت انتخاب مكان مناسب همسو مي شوند. استفاده از اين شاخص ها نياز به داشتن اطلاعات صحيح و كامل از مكان دارد و دستيابي به اطلاعات نيازمند تحقيقات گسترده و جامع مي باشد. در اين تحقيق با روش گام به گام ارزيابي ريسك رمكپ، دارايي ها، تهديدات و شاخص هاي آسيب پذيري مراكز نظامي داراي طبقه بندي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. اين تحقيق از نوع كاربردي و با روش توصيفي مي باشد. روش تجزيه و تحليل در اين تحقيق، كيفي است كه مبتني بر يافته‌هاي تحقيق انجام پذيرفته است. ابزار جمع آوري داده ها بررسي متون، مطالعات كتابخانه اي و اينترنتي، مصاحبه، پرسش نامه و مطالعات ميداني بوده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد بكارگيري اين مدل در ارزيابي مراكز نظامي بويژه در طرح هاي مكانيابي باعث كاهش آسيب پذيري، افزايش ايمني، افزايش پايداري، افزايش بازدارندگي و تسهيل مديريت بحران طرح مي گردد.