ميزان معنويت دانشجويان دانشكده هاي دانشگاه علوم پزشكي گيلان

مقدمه:معنويت و رشد معنوي در انسان طي چند دهة گذشته بصورتي روز افزون توجه روانشناسان و متخصصان بهداشت رواني را به خود جلب كرده است،يكي از اجزاي زندگي سالم توجه به نيازهاي معنوي است.اين مطالعه با هدف بررسي ميزان معنويت دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان انجام شده است. روش كار:پژوهش از دسته مطالعات توصيفي و مقطعي بود و در پاييز سال 1394 انجام شد.جامعۀ و محيط پژوهش 357 نفر از دانشجويان دانشكده هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي گيلان بودند و از طريق نمونه گيري سهميه اي انتخاب شدند.ابزار گرداوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد كه با مقياس 5 گزينه اي ليكرت امتياز دهي شد.نرماليته توزيع داده ها با استفاده از ازمون كولموگروف اسمرينف محاسبه شد.دامنه نمرات حيطه معنويت بين 0 تا 172 و در بعد نگرش معنوي بين 0 تا 96 و در بعد تربيت معنوي بين 0 تا 76 بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار اماري spss21 و شاخص هاي امار توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمرات كسب شده دانشجويان در حيطه معنويت، 24/20 ± 05/120 و در بعد نگرش معنوي 05/13 ± 49/65 و توانايي معنوي 15/9 ± 56/54 بود. بين نمرات كسب شده از حيطه هاي نگرش معنوي و توانايي معنوي همبستگي مستقيم و مثبت وجود داشت (p=0/0001 , r=0/651).تفاوت آماري معني داري بين نمرات به دست آمده از پرسشنامه سنجش معنويت بر حسب وضعيت تاهل، رده هاي سني و دانشكده محل تحصيل مشاهده شد (p=0/038, p=0/0001, p=0/001). نتيجه گيري: اين نتايج اهميت پرداختن به موضوع معنويت در بين دانشجويان گروه پزشكي را نشان مي دهد و لازم است براي ارتقاء سطح معنويت دانشجويان برنامه ريزي هاي لازم صورت گيرد.ترويج فرهنگ ازدواج بويژه در زمان دانشجويي و مشاركت مسئولان دانشكده ها براي افزايش فضاي معنوي حائز اهميت است.