بررسي منابع و ديدگاه سهروردي درباره ابعاد سلامت جسم و روح

سهروردي انسان را مركب از نفس و بدن مي¬داند و به ارتباط اين دو با هم در ايجاد سلامتي توجه دارد. شيخ علاوه بر سلامت بدن،به سلامت روح(نفس) نيز توجه دارد ودر اين زمينه دستور العملهايي همچون سرگرم شدن به كسب معارف الهي،التزام به احكام شريعت و رعايت اخلاقيات ارائه داده است. او بنابر حكمت نوري خود نورانيت اجسام و برازخ را به تعلّق نفس بر آنها مي¬داند ومعتقد است كه نفس به واسطه روح بخاري بر بدن عارض مي¬شود و هرگاه نورانيت اين روح بخاري كم شود يا از دست برود بيماري بر تن عارض مي¬شود. او علت بيماري¬هايي همچون صرع و ماليخوليا را مستند به كمبود نور در نفس مي¬داند.او نفس انساني را موجودي غير از بدن و حتي غير از روح حيواني و افاضه شده از عالم بالا مي¬داند، اما معتقد است اين دو ساحت در ارتباط با يكديگرند. از ديدگاه او نفس جوهري است كه در مقام ذات بي نياز از ماده؛اما در مقام فعل در ماده است. نفس دو سويه دارد: يكى سوى عالم عِلوى و خود را به نفوس سماوى تشبّه‏ و از اين طريق استمداد كمال ‏مي¬كند. روى ديگر نفس سوى عالم سِفلى است تا تدبير بدن يعني ابزارش را ‏كند.