ارائه يك مدل رياضي با رويكرد بهينه‌سازي استوار براي طراحي سيستم توليد سلولي پويا با در نظرگيري قابليت اطمينان ماشين آلات چندكاره

عدم قطعيت يكي از موضوعات مهم در سيستم‌هاي توليدي مي‌باشد. عدم وجود اطلاعات كافي و انعطاف در نياز مشتري منجر به ايجاد عدم قطعيت پارامترها مي‌شود. در اين مطالعه يك رويكرد بهينه‌سازي استوار براي مدل‌سازي عدم قطعيت در سيستم توليد سلولي ارائه شده است. استواري مدل ارائه شده باعث شده است تا جواب بدست آمده به ازاي تمامي مقادير پارامتر‌هاي غيرقطعي، شدني بودن خود را حفظ نمايد و در اين محيط غير قطعي به دنبال يافتن جواب بهينه باشد. علاوه بر اين خرابي ماشين‌آلات چندكاره مورد تحليل قرار گرفته است. انتخاب ابزار به گونه‌اي انجام مي‌شود كه ماشين‌هاي داراي نرخ خرابي بالا كمتر مورد استفاده بوده و لذا متوسط هزينه مربوط به تعميرات را كاهش دهد. از ديگر ويژگي‌هاي مدل ارائه شده در نظرگيري هزينه­هاي پيكربندي (جابه­جايي بين سلولي و درون سلولي)، پيكربندي مجدد، نصب و قطع و مصرف ابزار در محيطي پويا مي‌باشد. مدل ارائه شده با استفاده از تكنيك­هاي خطي­سازي به مدلي خطي تبديل شده­است. پس از كدنويسي مدل ارائه شده، با استفاده از نرم‌افزار گمس به تحليل­هايي از جمله بررسي مقادير بهينه و زمان حل هر يك از مدل­هاي خطي و غيرخطي و تحليل­ حساسيت روي پارامترهاي مدل پرداخته شده است. بر اساس نتايج بدست آمده، تاثير اصلي تعادل حجم كاري بر روي تعيين توالي عمليات قطعات و قرارگيري ماشين­آلات در سلول­ها مي­باشد. همچنين هزينه مصرف ابزار بيش‌تر از ساير توابع هدف از عدم قطعيت ناشي از مقدار تقاضا متاثر شده است.