ارائه يك مدل تخصيص بهينه مكان انبارش با درنظرگرفتن تخصيص پشتيبان و حداكثر سطح پاسخگويي؛ مطالعه موردي: انبار مركزي شركت مواد غذايي گلستان

انبارها نقش اساسي در چابكي و پاسخگويي زنجيره هاي تأمين دارند. يكي از مهم ترين فعاليت هاي انبارها تخصيص بهينه كالاها به جايگاه هاي انبارش است. مسئله تخصيص بهينه مكان انبارش باهدف حداقل هزينه حمل‌ونقل در انبار به دنبال دستيابي به اين مهم مي باشد. در اين پژوهش، مسئله چيدمان بهينه انبارش با توجه به نيازهاي انبار مركزي شركت مواد غذايي گلستان توسعه داده‌شده و با ارائه دو سطح تخصيص در انبارش، پاسخگويي انبار را بالا مي برد. همچنين براي برآورد تعداد مكان موردنياز براي انبارش كالاها در اين انبار بر روي‌داده‌هاي گذشته، يك مسئله برنامه ريزي خطي باهدف ايجاد حداكثر سطح خدمت حل شده است و نتايج به‌دست‌آمده از حل دو مسئله توسط خبرگان اين انبار اعتبار سنجي شده و در واقعيت به مرحله اجرا رسيده است.