مديريت ريسك با استفاده از رويكردهاي گوناگون به FMEA و سير تطور عدد اولويت ريسك

تجزيه تحليل حالات خرابي و اثرات آن (FMEA) يك روش تخمين ريسك پركاربرد براي تعريف، شناسايي و ازبين بردن خطاها و مشكلات بالقوه در محصولات، فرآيندها، طراحي ها و خدمات است FMEA يك ابزار قابل قبول براي تخمين ريسك كه از وقوع خطا و خرابي جلوگيري مي كند. اين تكنيك، اعدادي را براي نشان دادن اولويت ريسك تعريف مي كند كه سطح ريسك مسئلۀ بالقوه را نشان مي دهد كه براي موفقيت برنلمه اهميت دارد. اين اعداد از تجارب گذشته و بررسي هاي مهندسي به دست آمده انددر اين مقاله سعي شده است ضمن بررسي توانايي و كارايي FMEA به عنوان يك ابزار مفيد در شناسايي و اولويت بندي عوامل بالقوه خرابي كاستي ها و معايب آن از منظر پژوهش گران گوناگون تبيين شود و سپس رويكردها و راه كارهاي گوناگون براي رفع معايب، معرفي و دسته بندي شود و مزايا و معايب هريك بيان گردد.