ارائه مدلي جهت بهبود تخصيص منابع بيمارستاني بوسيله تئوري صف: مطالعه موردي(بيمارستان كوثر)

عملكرد سيستم هاي بهداشتي درماني از نظر زمان انتظار بيماران و استفاده از منابع مي تواند از طريق مدلهاي صف و شبيه سازي ارزيابي شود. هدف اين مقاله ارائه مدلي ارزشمند براي مطالعه ظرفيت، منابع و زمان انتظار مي باشد. در اين تحقيق، بخش سي سي يو بيمارستان كوثر آستانه اشرفيه با تمركز بر تاثير غيبت ناخواسته كاركنان پزشكي و وقفه هاي پيشگيرانه و غير پيشگيرانه (برنامه ريزي شده و بدون برنامه ريزي) در بهره برداري موثر از منابع و زمان جريان بيماران، مدلسازي شده است. دو روش تجزيه پارامتري و يك مدل صف براوني به عنوان روش حل ارائه و چند سناريو براي بهبود عملكرد تعريف شده است، از شبيه سازي براي اعتبارسنجي استفاده شده است. نتايج شبيه سازي نشان مي دهد كه سناريو 2 (كاهش زمان صرف شده در حل و فصل وقفه) كمترين زمان انتظار را دارد. با نگاهي به سناريوهاي 4 تا 6 مشاهده مي كنيم نسبت زمان صرف شده در غيبت كمتر از زمان صرف شده در حل و فصل وقفه مي باشد (يعني Kf ˃ Ks). در نتيجه، تمركز بر تاثير وقفه، تاثير بزرگ تري ايجاد مي كند. مدلهاي صف مبتني بر تجزيه نسبت به تقريب حركت براوني نتايج دقيق تري ارائه مي دهند. كاهش تعداد وقفه ها و زمان صرف شده در حل و فصل وقفه، بار جريان بيماران را كاهش مي دهد درحاليكه حجم بيمار و ساختار ظرفيت را حفظ مي كند. بنابراين، كاهش تاثير قطع يك چالش مهم مديريتي مي باشد.