عملكرد عناصر اصلي سامانه فرماندهي و كنترل در مديريت بحران با رويكرد پدافند غير عامل

يكي از كاركردهاي اصلي پدافند غير عامل تسهيل مديريت بحران است و در اين راستا رصد و پايش تهديدها و آمادگي مواجه با شرايط بحران و مديريت آن با بكارگيري سامانه فرماندهي و كنترل هوشمند و توانمند از امور بسيار ضروري و مهم محسوب مي‌گردد. با توجه به سطوح مختلف(راهبردي، عملياتي، تاكتيكي) در سامانه فرماندهي و كنترل و گستردگي موضوعي و جغرافيايي محدوده عمل آن‌ها بهخصوص در بحرانها، استفاده از سامانههاي ارتباطي مناسب بين سامانههاي ذي‌ربط الزامي است. براي داشتن اطلاعات صحنه عمليات يا موقعيتي كه براي مديريت آن موقعيت از سامانه فرماندهي و كنترل استفاده ميشود اطلاعات محيطي و عملياتي آن موقعيت لازم است. مهمترين اثر فرماندهي و كنترل، واكنش بهموقع در مقابل بحرانها، به حداقل رساندن اشتباهات و كسب اطلاعات لازم بهمنظور پيشگيري از خسارات سنگين مالي و تلفات انساني ميباشد. با توجه به گسترش و تنوع حوزه‌هاي تهديدات دشمن و اقدامات متناسب با آن‌ها در حوزه عملكرد پدافند غيرعامل، تهديدهايي كه عملا منجر به وقوع حوادث و سوانح مي‌گردد بالتبع بحران‌هايي را درپي خواهند داشت كه مديريت اين بحران‌ها به منظور كاهش آسيب پذيري‌هاي منابع حياتي، حساس و مهم و تداوم فعاليت‌هاي ضروي و ارتقاء پايداري ملي از اهميت خاصي برخوردار است. با روش تحليل محتوا و استفاده از ابزار كتابخانه‌اي و پرسشنامه و مصاحبه با صاحب‌نظران، هدف اين مقاله تبيين عملكرد عناصر اصلي سامانه فرماندهي و كنترل در مديريت بحران (ناشي از تهديدهاي دشمن) با رويكرد پدافند غير عامل است و به دنبال پاسخ به اين سؤال اصلي تحقيق است كه عملكرد اين عناصر چگونه است كه در طي فرآيند تحقيق به مدل عملكرد عناصر مي‌رسيم.