تاثير فرهنگ سازماني توسعه محور بر نوآوري(نقش متغير هاي ميانجي رهبري تحول آفرين و رضايت شغلي)

خلق و حفظ مزيت رقابتي از الويت هر اساسي و اوليه هر سازمان پيشرو است. سازمان ها، مرتباً تلاش مي كنند كه از طريق ايجاد ظرفيت هاي نوآورانه و توليد محصولات و خدمات خلاقانه به مزيت رقابتي قدرتمندي دست يابند. فرهنگ سازماني يكي از اين عوامل محرك براي ايجاد فضاي نوآوري است. با توجه به اينكه، ارزش ها، هنجارها و اعتقادات موجود دريك سازمان، مي توانند پشتيبان يا مانعي بر سرراه خلاقيت و نوآوري، بسته به چگونگي تاثير گذاري آن ها بر رفتار فردي و گروهي باشند؛ مقاله حاضر ضمن بررسي رابطه ما بين نوآوري و فرهنگ سازماني به ارايه مدلي برگرفته از شاخص هاي فرهنگ سازماني مي پردازد. مولفه اصلي فرهنگ سازماني از ديدگاه” كامرون و كوئين “كه شامل فرهنگ طايفه اي، فرهنگ بازار، فرهنگ سلسله مراتبي و فرهنگ ادهوكراسي به عنوان عوامل كليدي تاثير گذار بر فرهنگ سازماني از ادبيات پژوهش استخراج گرديد. همچنين با توجه به اهميت ديگر متغير هاي تاثير گذار به عنوان متغير هاي ميانجي، دو متغير نيز به مدل پيشنهادي اوليه اضافه گرديد. بر مبناي ادبيات پژوهش، مدل خلاقانه اي به دست آمد و فرضيات مرتبط با آن بسط داده شد. هدف از اين پژوهش پر نمودن كمبود تحقيقات در حوزه تاثير فرهنگ سازماني بر نوآوري با تاكيد بر نقش ميانجي متغيرهاي همچون رهبري تحول آفرين و رضايت شغلي بوده است. لذا در ابتدا، ادبيات پژوهش در حوزه فرهنگ سازماني، نوآوري، نقش فرهنگ بر پذيرش نوآوري با بررسي تعداد زيادي از مقالات از ژورنال هاي معتبر صورت پذيرفت. سپس با بررسي تحقيقات و نيز تجربيات نويسندگان، كمبودهايي در مدل هاي ارايه و تست شده، مشخص گرديد. سپس با مرور مجدد ادبيات موضوع و برقراري ارتباط منطقي، دو متغير به مدل خام و اصلي پژوهش اضافه گرديد. بر مبناي يافته هاي نهايي، فرضياتي پيشنهاد گرديد كه پژوهشگران در آينده به بررسي تجربي آن خواهند پرداخت. در پايان نيز، نتيجه گيري و محدوديت ها و پيشنهاداتي براي تحقيقات آينده ارايه گرديد.