طراحي و تبيين مدل مفهومي مربيگري و اعتماد سازماني در بستر فرهنگ سازماني

امروزه با تغييرات پرشتاب جوامع، نياز به رويكردهاي نوين مديريتي بيش از پيش احساس مي شود، رويكردهايي كه به سازمان ها كمك مي كند تا خود را با تغييرات پيچيده دنياي كسب وكار، هماهنگ سازند. مربيگري از جمله اين رويكردهاست و تاكيد مديران بر استفاده از رويكرد مربيگري در راستاي بالفعل كردن استعدادهاي بالقوه كاركنان، امري حياتي در موفقيت سازمان ها محسوب مي گردد كه لازمه اين امر ايجاد اعتمادسازماني است. ايجاد روابط مبتني بر اعتماد در سازمان، اولين گام در فرآيند مربيگري بوده و به رشد وتوسعه فردي كمك مي كند. همچنين توانايي در شكل دادن به ارتباطات قوي بين مديران و كاركنان، از مهم ترين ويژگي هاي مربيگريِ اثربخش است. در اين ميان، فرهنگ‌سازماني به‌عنوان بستري‌كه بر كليه تعاملات سازمان اثرگذار است، قادر خواهد بود به‌ تقويت مولفه‌هاي اعتمادسازماني و اجراي ‌موفقيت‌آميز مربيگري مديريت كمك نمايد. ازاين رو، مدل مفهومي ارائه شده در اين مطالعه، به بررسي روابط متقابل مربيگري مديريت و اعتماد سازماني در بستر فرهنگ‌سازمان مي پردازد. اين مدل، راهنمايي جهت تحقيقات آتي بوده و به عنوان الگويي به منظور تقويت ابعاد مربيگري مديريت از طريق توجه به اعتمادسازماني و درك نقش موثر آن در مربيگري اثربخش، مطرح مي گردد.