پايش خشكسالي با به كارگيري چند شاخص پركاربرد و برآورد بهترين شاخص در ايستگاه سينوپتيك (كرمان- سلطاني-دهرود)

در دهه‌هاي اخير به دليل گرمايش فراگير و دستكاري‌هاي بشر در بوم سامانه‌هاي طبيعي، فراواني ماندگاري و سختي پديده خشكسالي افزايش يافته است. خشكسالي افزون بر آسيب به بخشهاي كشاورزي و منابع آبي، از نظر اقتصادي و اجتماعي نيز گرفتاري‌هاي فراواني براي جوامع انساني به‌وجود آورده است. در پژوهش حاضر به پايش پديده خشكسالي با استفاده از آمار ميانگين بارندگي 30 ساله (سال‌هاي 1364 تا 1394) در سه ايستگاه كرمان، سلطاني (شهرستان بافت) و دهرود (شهرستان جيرفت) و با استفاده از نرم‌افزار DIP پرداخته شده است. در اين مطالعه از شاخص‌هاي SPI، CZI و ZSI براي سنجش شدت و تداوم دوره خشكسالي استفاده شد و نتايج حاصل نشان داد شاخص‌هاي SPI، CZI و ZSI داراي عملكرد يكساني هستند. شاخص SPI به علت سادگي محاسبات، استفاده از داده‏هاي در دسترس بارندگي، قابليت محاسبه در هر مقياس مكاني و زماني به عنوان مناسب‏ترين نمايه براي تحليل خشكسالي شناخته شد. بررسي نتايج به دست آمده در شاخص SPI نشان مي‌دهد كه ايستگاه‌هاي كرمان، سلطاني و دهرود به ترتيب 21 سال، 23 سال و 17 سال بارش نرمال داشته‌اند. در بررسي شاخص PN براي ايستگاه‌هاي مورد مطالعه، ايستگاه كرمان و سلطاني 22 سال بارش نرمال و ايستگاه دهرود 19 سال بارش نرمال داشتند.