بررسي روند شاخص خشكسالي پالمر منطقه دشت بيرجند با استفاده از روش ناپارامتريك من كندال

خشكسالي پديده اي اقليمي بوده و به عنوان بخشي از اقليم يك منطقه محسوب مي شود. اين پديده داراي خصوصياتي است، كه آن را از ساير بلاياي طبيعي جدا مي كند. تحقيقات انجام شده نشان مي دهد كه در بين حوادث طبيعي، خسارات ناشي از خشكسالي بيشترين مقدار را شامل است. لذا پايش گسترده آن و ايجاد يك نظام هشدار و پيش آگاهي در مناطق مستعد خشكسالي، امري اجتناب ناپذير است. يكي از ابزارهاي اصلي پايش خشكسالي، استفاده از شاخص هاي خشكسالي ميباشد. در ميان شاخص هاي خشكسالي، شاخص هايي كه مبتني بر مدل هاي بيلان آبي باشند مي توانند نتايج بسيار مفيد و ارزشمندي را جهت كمك به مديريت خشكسالي و كاهش اثرات آن ارائه نمايند. مقاله حاضر، شاخص شدت خشكسالي پالمر را به عنوان الگوي معتبر و كاربردي ، مورد استفاده قرار داده است. پارامترهاي اصلي ورودي، شامل: بارندگي (P)، درجه حرارت (T) و مقدار آب قابل دسترسي (AWC) است. در هر دوره، تبخير - تعرق پتانسيل با استفاده از اطلاعات به دست آمده بر اساس الگوي دو لايه اي ذخيره ي رطوبت خاك محاسبه ميشوند. در پايان نتايج خروجي الگو، كه شاخص انحراف رطوبت ماهانه (Z) و شاخص شدت خشكسالي (X) مي باشد، ارائه مي شود. در اين مقاله با استفاده از نرم افزاري كه جهت محاسبه شاخص شدت خشكسالي پالمر طراحي شده، اين شاخص براي ايستگاه سينوپتيك بيرجند طي دوره ي آماري 2014-1985 ميلادي، محاسبه و ارائه گرديده است و روند آماري شاخص در مقياس سالانه و ماهيانه با استفاده از آزمون ناپارامتريك من كندال صورت گرفت. نتايج نشان داد كه ماكزيمم pdsi در سال 1993 و به ميزان 76/3 و مي ني مم pdsi در سال 2004 به ميزان 74/3- مي باشد. همچنين در آزمون همگني پتيت، نقطه تغيير ماه فوريه سال 2000 تعيين گرديد.