بررسي اثر مديريت‌هاي مختلف آبياري جو بر سهم تبخير و تعرق با استفاده مدلAquaCrop

آب يكي از مهمترين عوامل توليد محصولات كشاورزي است. با توجه به اقليم نيمه خشك ايران و در نتيجه كمبود آب كشاورزي و پايين بودن راندمان آبياري، ضرورت بررسي مديريت‌هاي آبياري را بر روي گياهان فراهم مي‌سازد. پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير سناريو‌هاي مختلف مديريت‌ها‌ي آبياري ازجمله: آبياري كامل،كم آبياري، آبياري تكميلي و شرايط ديم بر سهم مجزا تبخير و تعرق با استفاده از مدل AquaCrop در منطقه قزوين و براي محصول جو صورت گرفته است. با استفاده از خروجي داده هاي 26 ساله AquaCrop به بررسي سهم مجزا تبخير و تعرق، عملكرد و بيوماس به ازاي مقدار آب مصرفي در دوره رشد پرداخته شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه در مقايسه‌ي آبياري كامل و كم آبياري، سهم تبخير در حالت آبياري كامل مقداري برابر با 27 درصد، سهم تعرق برابر با 73 درصد و عملكرد و بيوماس محصول به ترتيب برابر با 69/5 و 4/11 تن بر هكتار مي‌باشد. درمديريت كم آبياري، تيماري كه عملكرد بهتري را دارا بوده، سهم تبخير و تعرق آن به ترتيب برابر با 33 و 67 درصد مي‌باشد. در مقايسه حالت ديم و آبياري تكميلي، نرخ تغيرات تبخير در حالت ديم 59 درصد و در حالت آبياري تكميلي 34 درصد مي‌باشد، اين نرخ تغيرات براي تعرق در حالت ديم برابر با 41 درصد و در حالت آبياري تكميلي 66 درصد شده است.كه حاكي از افزايش تعرق و كاهش تبخير با اعمال آبياري تكميلي است. طبق نتايج اين پژوهش، استفاده از راهكارهاي مديريتي آبياري باعث ارتقا عملكرد محصول در قبال كاهش مصرف آب شده است.