تاثير سطوح مختلف بيوچار، كم آبياري و شوري بر كارايي مصرف آب و محصول گندم در شرايط گلخانه اي

اين مطالعه به منظور بررسي تاثير توامان بيوچار، تنش شوري و كم‌آبياري بر كارايي مصرف آب و پارامترهاي رشد در گياه گندم (رقم شيراز) صورت گرفت. اين آزمايش در شرايط گلخانه‌اي در قالب طرح كاملا تصادفي در 4 تكرار انجام گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل بيوچار در 3 سطح (صفر، 40 و 80 تن در هكتار)، تنش شوري در 3 سطح (6/0، 6 و 12 دسي زيمنس بر متر) و تنش خشكي نيز در 3 سطح (100، 75 و 50 درصد نياز آبي گياه) بودند. پارامترهاي اندازه‌گيري شده در اين تحقيق شامل وزن ماده و دانه خشك، ارتفاع گياه و كارايي مصرف آب (WUE) مي‌باشد. نتايج حاصل نشان داد كه با كاربرد بيوچار در خاك وزن ماده و دانه گندم و كارايي مصرف آب به طور معني‌داري نسبت به تيمار شاهد افزايش يافت، از سوي ديگر تنش كم‌آبياري و شوري در تيمارهاي بدون بيوچار موجب كاهش وزن ماده و دانه خشك گندم گرديد. ارتفاع گياه با افزودن بيوچار در خاك روندي افزايشي داشت، شايان ذكر است كه در صورت كاربرد بيوچار تا حدي روند افزايشي در ارتفاع گياه داشت و تاثيرات منفي اعمال تنش كم‌آبياري و شوري كاهش يافت و بيوچار موجب افزايش كارايي مصرف آب در گياه نيز گرديد.