تحليل پايداري منابع آب حوضه آبريز نيشابور با استفاده از شاخص¬هاي كاربردي مديريت آب

مشكلات آب در جهان نه همگن، نه ثابت و نه در طول زمان همسان است. كاهش شديد منابع آب ناشي از بهره‌برداري‌هاي غير مجاز و بي‌رويه، از طرفي رشد جمعيت و افزايش تقاضا در بخش‌هاي مختلف مصرف، نقش اين ماده حياتي را در موضوع توسعه شفاف‌تر نموده است. در اين مطالعه شاخص‌هايي براي تحليل وضعيت منابع آب حوضه آبريز نيشابور محاسبه گرديده است. شاخص نسبت آب تجديدپذير به مساحت دشت (سطح قابل آبياري) معادل 5/1199 مترمكعب در هكتار به دست آمده است كه با توجه به نياز آبياري الگوي كشت، فقط 78/6 درصد از دشت مي¬تواند تحت آبياري قرار بگيرد. شاخص ميزان مصرف، برابر 87/1 به دست آمده است كه براي حفظ پايداري نبايستي اين شاخص از 7/0 بيشتر باشد. شاخص فالكن- مارك برابر 57/1100 مترمكعب در سال براي هر نفر به دست آمده است كه با توجه به تعاريف استاندارد، اين دشت، از لحاظ جمعيتي وضعيت بحراني دارد.