حذف مس از محلول¬هاي آبي با استفاده از نانوذرات گرافن در شرايط رقابتي و غير رقابتي

امروزه آلودگي محيط زيست به فلزات سنگين به دليل افزايش تخليه آن¬ها به محيط زيست، عدم تجزيه¬پذيري و سميت بالاي آن¬ها براي گياهان، حيوانات و انسان به عنوان يكي از خطرات زيست محيطي شناخته شده است. جهت حذف فلزات سنگين از محيط¬هاي آبي، روش¬هاي متعددي شامل تبادل يوني، رسوب شيميايي، جداسازي از طريق غشا و جذب مورد استفاده قرار مي¬گيرد. در اين مطالعه حذف مس از محلول توسط نانوگرافن در دو سيستم دوعنصري (مس+منگنز) و تك-عنصري(مس) مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه تأثير pH (3، 4، 5، 6، 7 و8)، غلظت اوليه (10، 20، 30، 40 و 50 ميلي¬گرم بر ليتر) بر كارايي جذب مس توسط ضايعات نخل به طور جداگانه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه جذب مس توسط نانوگرافن وابسته به pH بوده و با كاهش pH مقدار جذب مس در هر دو سيستم دوعنصري و تك-عنصري كاهش يافت. در تمامي¬ بازه¬هاي pH، تفاوت معني¬داري از لحاظ جذب مس در دو سيستم تك¬عنصري و دو عنصري مشاهده نشد. همچنين ميزان جذب مس توسط نانوگرافن در دو سيستم تك¬عنصري و دوعنصري تحت تأثير غلظت اوليه افزايش يافت با اين تفاوت كه در غلظت¬هاي پاياني، ميزان جذب مس توسط نانوگرافن در سيستم دوعنصري به دليل اشباع مكان¬هاي جذب كاهش يافت. بر اساس نتايج اين پژوهش، نانوگرافن كارايي بالايي در حذف فلز مس در شرايط رقابتي و غير رقابتي دارد.