ارزيابي كيفي تناسب اراضي براي كشت آبي زيتون در منطقه بم به روش فائو

يكي از اولويت¬هاي اصلي بخش كشاورزي استفاده صحيح از منابع آب و خاك است. محدوديت اراضي قابل كشت، ازدياد روزافزون جمعيت و نياز بشر به منابع طبيعي موجب گرديده كه بهره¬برداري از خاك به¬گونه¬اي باشد كه علاوه بر دستيابي به حداكثر محصول، اين منبع را براي بقاي خود و آيندگان محافظت نمايد. در اين راستا انجام مطالعات تناسب اراضي امري ضروري به¬نظر مي¬رسد. اين تحقيق با هدف مطالعه ارزيابي كيفي تناسب اراضي جهت كشت زيتون در منطقه بم انجام پذيرفته است. ارزيابي تناسب اراضي براي زراعت آبي با روش پارامتريك ريشه دوم و روش محدوديت ساده صورت گرفت. نتايج نشان داد محدوديت اصلي، شوري بالاي خاك¬هاي منطقه مي¬باشد و متغيرهاي اقليمي محدوديت زيادي ايجاد نمي-كنند. كلاس تناسب كيفي سرزمين در هر دو روش محدوديت ساده و روش ريشه دوم به دليل محدوديت بالاي شوري، N2 مي¬باشد. محدوديت ايجاد شده، كشت اقتصادي محصول مورد نظر را در شرايط فعلي در منطقه محدود مي¬كند اما با استفاده از اعمال شيوه¬هاي مديريتي صحيح و سرمايه¬گذاري بالفعل براي تقويت حاصلخيزي بالقوه اراضي در دراز مدت مي¬توان به كشت زيتون در منطقه اقدام كرد.