بررسي تأثير حدت بينايي، ديد پيراموني و جستجوي ديداري از سوي رانندگان بر كيفيت انجام عمل رانندگي در جاده هاي شهري

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير حدت بينايي، ديد پيراموني و جستجوي ديداري از سوي رانندگان بر كيفيت انجام عمل رانندگي در جاده هاي شهري، شهر اصفهان بود. اين مطالعه از نوع توصيفي، تحليلي و مقطعي بود. جامعه آماري مورد مطالعه، كليه رانندگان شهر اصفهان در سال 1396 بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفر از رانندگان شهر اصفهان و روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي براساس نوع وسيله نقليه بود. به منظور گرداوري اطلاعات از سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه سنجش توجه ديداري و شناخت اشيا محقق ساخته كه شامل تست ايشيهارا، تست E CHART ، تست جستجوي ديداري ترني و همكاران(1990) بود و پرسشنامه رفتار سنجي رانندگان در مسيرهاي درون شهري رحيمي و كاظمي(1392) استفاده گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. جهت بررسي ويژگي هاي توصيفي به بررسي ميانگين و انحراف استاندارد نمرات كيفيت عمل رانندگي و توجه ديداري و شناخت اشياء و زيرمقياس هاي آن ها پرداخته شد و در آمار استنباطي فرضيه هاي پژوهشي با استفاده از آزمون تحليل رگرسيون و همبستگي پيرسون و با استفاده از نرم افزار spss نسخه22 بررسي گرديده است. نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه، بين حدت بينايي، ديد پيراموني و جستجوي ديداري و كيفيت رانندگي به ميزان 69/0 رابطه وجود دارد. همچنين ضريب همبستگي رابطه بين متغيرهاي حدت بينايي، ديد پيراموني و جستجوي ديداري و كيفيت رانندگي نشان داد كه 27/0 از واريانس كيفيت رانندگي توسط حدت بينايي، 33/0 توسط ديد پيراموني و 32/0 توسط جستجوي ديداري قابل پيش بيني است (p