پويش ژنومي شناسايي نشانههاي انتخاب نژادهاي گوسفند ايراني (افشاري، مغاني و قزل) و خارجي (رامني، مرينوس و دورپر)

شناسايي نشانه هاي مولكولي انتخاب يكي از نگراني هاي عمده ژنتيك جمعيت مدرن است. تمايز ژنتيكي بطور كلي براساس تفاوت فراواني اللي بين جمعيت هاست. روشهاي مختلفي براي تشخيص نشانههاي انتخاب از طريق تجزيه و تحليل هاي ژنومي توسعه يافته اند. در اين پژوهش از تعداد 99رأس گوسفند ايراني (شامل 34 رأس افشاري، 24 رأس مغاني، 35 رأس قزل)و تعداد 310 رأس گوسفند نژاد خارجي (شامل 24 رأس رامني، 257 رأس مرينوس و 24 رأس دورپر) بدون روايط خويشاوندي، جهت بررسي تمايز جمعيتي و برآورد نشانه هاي انتخاب استفاده شد. بعد از مراحل كنترل كيفيت 45796 مارك SNP با فواصل متفاوت بر روي كروموزوم هاي مختلف باقي ماندند و براي بررسي نحوه قرار گرفتن حيوانات در گروه هاي نژادي خود و همچنين بررسي ساختار جمعيت ها از آناليز مولفه هاي اصلي (PCA) با استفاده از اطلاعات روابط خويشاوندي ژنومي استفاده شد. جهت بررسي تمايز جمعيتي در بين اين چهار گروه ژنتيكي( نژادهاي ايراني، رامني،مرينوسو دورپر) حاصل از آناليز لايه بندي جمعيتي از روش FLK و hapFLK استفاده شد. در اين تحقيق 10 منطقه ژنومي بيشترين ارزش تمايز ژنتيكي را در بين گروه هاي ژنتيكي نشان دادند.كه به ترتيب معني داري بر روي كروموزوم هاي 10، 1، 15، 3 و 2 كه شش منطقه بر روي كروموزوم هاي 10 قرار دارند. نتايج اين تحقيق بيانگر اين است كه انتخاب طبيعي و مصنوعي سبب تفاوت ژنتيكي بين جمعيت هاي نژادي شده است.