مباني واصول اخلاق حرفه اي درسازمان هاي آموزشي عالي

اخلاق حرفه‌اي، از زمينه‌هاي دانش مديريت است و مجموعه‌اي از اصول است كه رفتار افراد و گروه‌ها را تعيين مي‌كند به عبارتي اخلاق حرفه‌اي، سبك چگونه زيستن و چگونه رفتار كردن در يك تخصص و در يك محيط تخصصي اعم از فردي و سازماني را تعيين مي‌كند و سلسله رفتارهاي مقبول و پذيرفته شده است كه بخش‌هاي مهمي از آن‌ها در تخصص‌هاي مختلف از سوي مجامع تخصصي، صنفي و حرفه‌اي براي بهتر شدن روابط اجتماعي، به صورت آيين نامه و قانون مي‌آيد اما اولا همه‌ي اخلاق حرفه‌اي را نمي‌توان در قالب‌هاي رسمي تعريف كرد و ثانيا نمي‌توان همه‌ي ابعاد اخلاق سازماني و يا حرفه‌اي را از اخلاق فردي، شغلي تفكيك نمود. به طور عام، مباني اخلاق حرفه‌اي عبارتند از: صداقت، عدالت، امانت‌داري و وفاداري در جريان كسب و كار و به طور خاص نيز مي‌توان اخلاق حرفه‌اي را علاوه بر رعايت اين موارد، در آيينه‌ي مسئوليت اجتماعي، تعهد اجتماعي و انطباق اجتماعي تفسير نمود. بنابراين، معلوم مي‌شود اخلاقي بودن در حرفه و يك فعاليت، صرفا دانستن نيست، بلكه خواستن، مهارت‌يابي و يافتن بينش نيز هست. يكي از دغدغه‌هاي مديران كارآمد، چگونگي ايجاد بسترهاي مناسب براي عوامل انساني شاغل در تمام حرفه‌هاست تا آنها با حس مسئوليت به مسائل جامعه و حرفة خود بپردازند و اصول اخلاقي حاكم بر حرفة خود را رعايت كنند. اين مقاله بر آن است تا به مفهوم اخلاق حرفه‌اي و اهميت و ابعاد گوناگون آن و نياز جوامع امروز بپردازد. همچنين به ويژگي‌هاي افراد داراي اخلاق حرفه‌اي مانند احساس مسئوليت، برتري‌جويي، صادق‌بودن و ... اشاره مي‌شود.