رابطه التزام عملي به اعتقادات اسلامي و اعتماد در روابط دانشجويان دختر و پسر دانشگاه ملاير

سلامت اخلاقي به عنوان يكي از ابعاد سلامتي در كنار و يا در ارتباط با سلامت جسماني، رواني و اجتماعي مورد بررسي قرار ميگيرد. بر همين اساس، مقالة حاضر به بررسي روانشناختي رابطة دينداري و اعتماد در روابط بين فردي پرداخته است. پژوهش حاضراز نوع تحقيقات توصيفي همبستگي است.جامعه آماري شامل كليه ي دانشجويان دانشكده ادبيات دانشگاه ملاير در سال تحصيلي 95-1394بود و نمونه انتخابي 100 نفر تعيين شد. ابزار هاي مورد استفاده شامل مقياس خودسنجي التزام عملي به اعتقادات اسلامي و اعتماد در روابط بين فردي است.جهت تحليل داده ها از آمار توصيفي( محاسبه ميانگين، انحراف معيار) و آمار استنباطي (همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان)‌ استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين التزام عملي به اعتقادات و پيش بيني پذيري در اعتماد و قابليت اعتماد رابطه وجود ندارد. و فرضيه ي پژوهشي بين التزام عملي به اعتقادات و وفاداري در اعتماد تاييد شد . يعني بين پايبندي به اصول ديني و اخلاقي با وفاداري رابطه وجود دارد.