تبيين جايگاه اخلاق حرفه اي تدريس در دروس معارف اسلامي

آموزش عالي نظامي حرفه اي است و استادان دانشگاه به عنوان افرادي كه مسئوليت تعليم و تربيت دانشجويان را بر عهده دارد بايد از اصول اخلاق حرفه اي معلمي آگاهي داشته و به آن پايبند باشند. تدريس بخش تنومند و مهمي از فرآيند تعليم و تربيت است كه علاوه بر نياز به مهارت در اجراي روش هاي مناسب، نيازمند ملاحظات اخلاقي خاص حرفه تدريس است. در اين ميان آموزش هاي ديني به دليل ويژگي هاي خاص محتوايي و تمايز آن با ساير دروس مانند رياضي، فيزيك، بيولوژي و ...، اقتضائات ويژه اي دارد. در واقع در تدريس دروس ديني مي توان ميان دو اصصلاح دين دهي و دين يابي تفاوت قائل شد. بنابراين شناسايي مؤلفه هاي اخلاق حرفه اي در تدريس دروس معارف اسلامي، از آن جهت كه آنها نقش غير قابل انكاري در ارزيابي و پويايي برنامه ها و رسالت آموزش عالي به ويژه در تربيت ديني خواهد داشت. توجه و اهميت تدوين استاندارد ها و آين نامه هاي اخلاقي توسط متوليان آموزش عالي در حوزه ديني، آگاه سازي استادان معارف اسلامي از چهارچوب هاي اخلاقي خود و در نهايت اعمال نظر همه ذي نفعان، ذي ربطان و ذي طلاحان نظام آموزش عالي در تدوين منشور اخلاق حرفه اي تدريس استادان دروس تربيت ديني مي تواند در شناسايي يك چهارچوب مفهومي بهتر اخلاق حرفه اي تدريس براي استادان ديني مؤثرتر و مفيد تر باشد تا در نهايت اهداف تربيت ديني در دانشگاه و آموزش عالي محقق شود.