رابطه ميزان فعاليت در فضاي مجازي و احساس بيگانگي اجتماعي دانشجويان مطالعه موردي دانشجويان دانشگاه هاي مرند

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين ميزان فعاليت در فضاي مجازي و ميزان احساس بيگانگي اجتماعي دانشجويان دانشگاه هاي مرند صورت گرفته است. روش مورد استفاده در اين پژوهش طرح تحقيق پيمايش مقطعي با هدف تبيين و توصيف داده‌ها مي‌باشد. براي سنجش متغير وابسته يعني احساس بيگانگي اجتماعي از شاخص‌هاي استاندارد سنجش بيگانگي اجتماعي ملوين سيمن استفاده شده است. جامعه آماري مورد نظر در انجام تحقيق دانشجويان مشغول به تحصيل در دانشگاه‌هاي شهرستان مرنددر سالتحصيلي94-93بود كه توسط فرمول كوكران تعداد حجم نمونه از كل جامعه آماري، 386 نمونه برآورد شد و پرسش‌نامه بين نمونه هاي آماري بر اساس نوع دانشگاه، دانشكده و مقطع تحصيلي توزيع گرديد، سپس داده هاي جمع آوري شده با نرم افزار SPSS مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. اصلي‌ترين و عمده‌ترين نتايج بدست آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه بين ميزان فعاليت در دنياي مجازي و ميزان احساس بيگانگي اجتماعي دانشجويان همبستگي مثبت وجود دارد. يعني با افزايش مدت استفاده از دنياي مجازي ميزان احساس بيگانگي اجتماعي نيز افزايش مي‌يابد. بين ميزان استفاده از دنياي مجازي و چند مولفه بيگانگي اجتماعي همچون: ميزان انزوا طلبي، احساس بي‌معنايي و احساس بي‌هنجاري در بين دانشجويان همبستگي مثبت مشاهده مي‌شود.