توسعه يك الگوريتم ژنتيك تطبيقي براي بهينه سازي مساله چيدمان تسهيلات نابرابر

اين نوشتار يك روش كارامد براي بهينه سازي مساله چيدمان تسهيلات نابرابر ارائه مي شود. در اين روش، الگوريتم ژنتيك بهبود يافته و به الگوريتم ژنتيك تطبيقي توسعه داده مي شود. در اين الگوريتم عملگر جهش فقط زماني اعمال مي شود كه ميزان شباهت كروموزوم ها در هر جمعيت به حد خاصي برسد. اين هوشمند سازي، از اعمال جهش در شرايطي كه نياز به آن نيست جلوگيري كرده و موجب كاهش زمان محاسباتي مي شود. به منظور سنجش كارايي الگوريتم پيشنهادي عملكرد آن با عملكرد الگوريتم هاي ژنتيك معمولي و شبيه ساز تبريد مقايسه مي شود. نتايج محاسباتي نشان مي دهد كه الگوريتم ژنتيك تطبيقي قادر است تا به جواب هاي با كيفيت تري دست پيدا كند.