شناسايي و ارزيابي ريسك هاي پروژه با استفاده از تكنيك هاي تصميم گيري چند شاخصه فازي (مطالعه موردي: پروژه سد شفارود)

رويكرد مديريت ريسك به عنوان يكي از حوزه‌هاي دانش مديريت پروژه، براي شناسايي عدم قطعيت‌ها در رسيدن به اهداف پروژه نقش مهمي ايفا مي‌كند. شناخت و مديريت صحيح ريسك امري اجتناب ‌ناپذير براي مديران است. در اين بين ارزيابي ريسك پروژه‌هاي سدسازي بدليل عدم قطعيت‌هاي فراوان از اهميت زيادي برخوردار مي‌باشند. در روش‌هاي كلاسيك، ارزيابي ريسك‌هاي پروژه براساس دو معيار احتمال وقوع و تأثير آنها انجام مي‌شود، ولي اين معيارها به تنهايي بيانگر تمام جنبه‌هاي ريسك نيستند. با هدف رفع كاستي‌هاي ياد شده، در اين تحقيق نخست ساختار جامعي از ريسك هاي اصلي پروژه هاي سدسازي شامل 46 ريسك در قالب13 دسته اصلي تهيه شده است. شاخص هاي رتبه بندي در دو دسته اوليه و تكميلي تقسيم شده اند. شاخص هاي اوليه بر مبناي احتمال و ميزان اثرگذاري ريسك بر اهداف اصلي پروژه (زمان، هزينه، كيفيت و عملكرد) با وزن هاي متفاوت تعيين شده است، دسته دوم شاخص ها عبارتند از نزديكي زمان وقوع ريسك، ميزان مواجه با ريسك، ميزان مديريت پذيري ريسك، اثرات اجتماعي اقتصادي، اثرات زيست محيطي و عدم اطمينان تخمين. از ميان 46 ريسك شناسايي شده 12ريسك مهم با توجه به شاخص هاي اوليه ي تعيين شد. سپس با بكارگيري سه تكنيك تصميم گيري چند شاخصه (SAW TOPSIS ,ELECTERE,) فازي، ريسك هاي مهم رتبه بندي گرديدند. در پايان نيز با ادغام نتايج حاصل از سه تكنيك فوق ريسك هاي پروژه رتبه بندي شدند.