توسعه مدل برنامه ريزي رياضي به منظور مكانيابي و تخصيص تسهيلات مبتني بر تئوري صف با در نظر گرفتن شرايط تصادفي

اين پژوهش يك مدل رياضي جديد براي مسئله مكانيابي – تخصيص با توجه به پارامترهاي عدم قطعيت را ارائه خواهد نمود. به دليل اينكه عدم قطعيت در ذات عوامل تاكتيكي و عملياتي وجود دارد، در نظر گرفتن اين مفهوم منجر به انعطاف پذيري بيشتر در نتايج و كاربردهاي آن خواهد شد. هدف اين مطالعه، بهينه سازي محل استقرار تعدادي مراكز خدمت رساني با توجه به محدوديت سطح خدمت احتمالي مي باشد. فرض خواهد شد كه زمان حركت بين مشتريان و فواصل بين ايستگاهها و همچنين مدت زمان مورد نياز براي دريافت خدمت در ايستگاه ها غير قطعي مي‏باشند. در اين مدل، بهترين محل براي ايستگاههاي خدمت رساني و همچنين بهترين نحوه تخصيص مشتريان به مراكز خدمت با توجه به شرايط ياد شده تعيين خواهند شد. در اين رويكرد، بدليل اينكه مدت زمان دريافت خدمت و زمان ورود مشتريان احتمالي مي باشند، در نتيجه مدت زمان انتظار مشتريان در صف تشكيل شده نيز تصادفي خواهد بود، بطوريكه در اين پژوهش لازم است اين زمان از يك مقدار بحراني كمتر باشد. تئوري صف براي اين منظور و محاسبه اين زمان بكار برده خواهد شد.