بررسي عملكرد خوشه بندي توافقي وزني و خوشه بندي مبتني بر ژنتيك

خوشه‌بندي را مي‌توان‌ يكي‌ از مهم‌ترين مراحل در تجزيه‌ و تحليل داده‌ها برشمرد. علي‌ رغم اينكه در ادبيات موضوع، روش‌هاي خوشه‌بندي بسياري بررسي‌ شده‌ است، ولي روش خاصي كه براي تمام مسائل از عملكرد بهتري برخوردار باشد وجود ندارد. به عبارت ديگر انتخاب نوع خوشه‌بندي براي مسائل مختلف به نوع مسئله وابسته مي‌باشد. در سال‌هاي اخير تلاش‌هاي بسياري براي كاهش حساسيت نوع خوشه‌بندي به نوع مسئله صورت گرفته ‌است كه از جمله مي‌توان به خوشه‌بندي توافقي و خوشه‌بندي بر مبناي روش‌هاي فرا ابتكاري مانند ژنتيك اشاره كرد. هدف خوشه‌بندي توافقي تركيب چندنوع خوشه‌بندي و بدست آوردن يك خوشه‌بندي نهايي است به گونه اي كه در آن خوشه‌ها از كيفيت و پايداري بالاتري نسبت به خوشه‌ها در خوشه‌بندي‌هاي اوليه، برخوردار باشند. در روش خوشه‌بندي برمبناي روش‌هاي فرا ابتكاري، انتخاب مراكز خوشه‌ها مستقيما از مجموعه داده‌ها صورت مي‌پذيرد و بعد از انجام عملگرهاي تكثير، تزويج و جهش خوشه‌بندي نهايي بدست مي‌آيد. در اين مقاله سعي شده است كه اين دو نوع شيوه مختلف خوشه بندي بيان و سپس عملكرد آنها با يكديگر مقايسه و مورد بررسي قرار گيرد. در ادامه به منظوراندازه‌گيري اعتبار خوشه‌هاي حاصل از خوشه بندي مبتني بر الگوريتم ژنتيك و خوشه‌بندي توافقي وزني از شاخص‌هاي مختلفي نظير معيار دقت، شاخص DB و ‎Rand‎، استفاده مي‌شود. نتايج عددي بدست آمده نشان مي دهد كه صرفنظر از تعداد خوشه‌هاي بكار رفته، خوشه بندي مبتني بر ژنتيك نسبت به خوشه بندي توافقي از عملكرد بهتري در ايجاد خوشه هاي باكيفيت برخوردار است.