كاربرد كنترل بهينه در درمان زخم هاي مزمن

هدف اين مقاله استفاده از تئوري كنترل بهينه در تجزيه تحليل اكسيژن درماني پرفشار روي درمان عفونت باكتريايي در زخم است. براي اين منظور از يك مدل رياضي اصلي كه توسط اسچگارت و جويس براي اثر متقابل باكتري، نوتروفيل و اكسيژن مدل سازي شده است استفاده شده است. يافته هاي مقاله نشان مي دهد زمانيكه از اكسيژن درماني پرفشار استفاده مي شود با توجه به روش عددي مورد استفاده و مقدار اكسيژن ورودي متفاوت، باكتري و نوتروفيل ظرف مدت زمان كمتر از يك روز، زخم را ترك كرده و اكسيژن ورودي نيز به صفرخواهد رسيد و جواب مطلوب بدست خواهد آمد.