اولويت بندي راهبردهاي توسعه پايدار باغشهر مهريز با استفاده از مدل QSPM

امروزه سيستم برنامه ريزي و طراحي شهري به عنوان يكي از ابزارها و مكانيزم¬هاي مهم براي پيگيري توسعه پايدار معرفي شده است. ديدگاههاي جديدي در تهيه طرحهاي توسعه شهري مورد توجه قرار گرفته كه بتوانند با استفاده از مطالعات و تحليل¬هاي كارامد، مسير حركت به سوي توسعه پايدار شهري را هموار سازند كه يكي از طرحهاي توسعه شهري كه بر اساس رويكردهاي نوين توسعه (توسعه پايدار) پيشنهاد گرديده، طرح استراتژي توسعه شهري(CDS) مي باشد. شهر مهريز يكي از شهرهاي استان يزد و از جمله شهرهاي واقع در حاشيه كوير مي باشد كه با وجود باغهاي زياد در آن به عنوان يك باغشهر محسوب شده ولي طي سه دهه گذشته در معرض تحولات كالبدي ناشي از روشهاي معماري جديد قرار داشته است كه جايگاه مطالعات توسعه پايدار شهري در آن را پررنگ تر مي كند. بر اين اساس اين تحقيق با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از بكارگيري بخشي از فرايند برنامه ريزي راهبردي به اولويت بندي راهبردهاي توسعه بر اساس مدل سوات و روش QSPM پرداخته است. نتايج حاكي از آن است كه راهبرد در نظر گرفتن ملاحظات زيست محيطي در توسعه پايدار شهر مهريز در اولويت راهبردهاي ارائه شده قرار دارد كه اين نكته مويد اين مطلب است كه شهر مهريز از نظر زيست محيطي در وضعيت ناپايداري قرار دارد و لازم است كه سياستها و برنامه ها در اين راستا قرار گيرد.