بهسازي و نوسازي بافت فرسوده شهري (نمونه موردي محله فخرآباد شيراز)

كيفيت زندگي شهري يكي از مهمترين حوزه هاي مطالعات شهري در كشورهاي مختلف به شمار ميرود كه داراي مولفه هاي چندگانه ي اجتماعي،محيطي و اقتصادي مي باشد.اهميت اين موضوع در شهرها به دليل نقش آن به عنوان ابزاري كارآمد در مديريت و برنامه ريزي شهري و به طور كلي تعيين ميزان قابل زيست بودن شهرها فزوني يافته است.ضمن تبيين انواع بافت هاي آسيب پذير و شاخص هاي شناسايي بافت فرسوده به علل پيدايش آن پرداخته و پيشنهاداتي در زمينه راههاي برون رفت از وضعيت موجود و رونق بخشي به نوسازي در اين بافت ها ارائه نمايد. بدين منظور بخشي از منطقه 2 شهرداري شيراز كه به عنوان منطقه مورد مطالعه اين تحقيق انتخاب شده است ، در زمره بافت فرسوده كشور محسوب مي گردد. هدف اصلي و كلي اين تحقيق ، شناخت ويژگي هاي اقتصادي و اجتماعي ساكنان بافت فرسوده (محله فخراباد شهر شيراز) و همچنين شناخت وضعت كالبدي بافت است. روش تحقيق با توجه به موضوع ، اهداف و فرضيات تحقيق ، به صورت كتابخانه اي ، ميداني (مشاهده،مصاحبه و پرسشنامه) و استفاده از نرم افزارهاي مختلف مانند GIS،SPSS،Auto Cad است . با توجه به تجزيه و تحليل داده ها ،نتايج تحقيق نشانگر آن است كه كمبود امكانات ، خدمات شهري و تاسيسات زيربنايي سبب مهاجرت ساكنان بومي به مناطق ديگر شهر شده و باعث منفي شدن نرخ رشد جمعيت بافت ، طي سال هاي اخير شده است و از طرف ديگر به خاطر وضعيت اجتماعي –اقتصادي ساكنان بافت سبب شده تا روند بهسازي و نوسازي درون بافت كند شود، كه اين عوامل سبب فرسوده شدن و تخريب بيشتر بافت شده است.