تحليل معيارهاي محيطي و كالبدي-فيزيكي مكانيابي پارك (نمونه موردي: شهر شيراز)

امروزه شهرها بدون داشتن فضاي­سبز در انواع گوناگون، به عنوان تنها عنصر پالاينده و آرامش­بخش، قابل تصور نمي­باشند و اينگونه فضاها مانند ديگر كاربري­ها بخش لاينفك شهر محسوب مي­شوند به گونه­اي كه حتي مي­توان آنها را عنصر موثري در استراتژي­هاي مربوط به مسائل اجتماعي و اقتصادي در نظر گرفت. تحقيق حاضر با روشي ساختارگرا به بررسي معيارهاي موثر بر مكانيابي دو پارك در شيراز پرداخته و با استفاده از پرسش­نامه توزيع شده در ميان جامعه آماري 120 نفره و سپس آناليز آماري نتايج حاصل از آن، به سنجش عوامل اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي، فيزيكي و كالبدي اين پارك­ها پرداخته است. مقادير كاميوناليتي به دست آمده نشان داد كه از ميان معيارهاي مربوط به مكانيابي فضاي سبز، عامل دسترسي (=0.766) از اهميت بسيار بالايي برخوردار بوده و براساس نتايج ماتريس همبستگي با عامل مركزيت بيشترين ارتباط را دارد.