رويكردهاي موجود در بررسي عملكرد شبكه حمل و نقل در شرايط اضطراري مطالعه موردي محور يزد - اردكان

مدلسازي شبكه پيمودن 4 گام اصلي در مدلسازي تقاضاي سفر پس از بحران، در مناطق برون شهري مي باشد. اين رويكرد از لحاظ دقت، فوق العاده كارآمد به نظر مي رسد، اما از آنجا كه دسترسي به اطلاعات پايه در شرايط اضطرار به سادگي امكانپذير نبوده و مطالعات رفتاري به واسطه تأثير مؤلفه هاي بحران، از شمول حالت عام آن خارج گرديده، با كمبود داده ها مواجه مي باشد. از مهمترين زير ساخت هاي محور هاي حمل و نقل تقاطع ها، ديوارهاي حائل، پل ها و تونل ها مي باشند. آسيب پذيري با حساسيت نسبت به يك مخاطره، ارتباط مستقيم داشته و بديل انعطاف پذيري محسوب مي گردد. با كاهش انعطاف پذيري، آسيب پذيري افزايش مي يابد. آسيب پذيري در شبكه حمل و نقل داراي مفهوم چند بعدي است كه تمركز آن بر روي معبر تنها شامل جاده فيزيكي قابل رويت نمي باشد. آسيب پذيري شبكه حمل و نقل مي تواند بصورت عام يا محدود شده تحت عنوان آسيب پذيري فيزيكي مورد بررسي قرار گيرد. آسيب پذيري شبكه تنها آسيب پذيري فيزيكي آن نبوده و اين مفهوم در بين افراد، وسايل نقليه و نرخ جريان و تجهيزات مي تواند داراي مفاهيم گوناگوني باشد. از ديدگاه ديگر آسيب پذيري با قابليت اعتماد پذيري شبكه رابطه معكوس دارد. لذا مواجهه با مسأله عملكرد شبكه حمل و نقل پس از وقوع حوادث طبيعي و انساني هنگامي كه، رويكرد آسيب پذيري شبكه مورد نظر باشد، جدا از بعد فيزيكي يا ترافيكي، با مفهوم محيط اطراف خود تكميل مي شود.